30 yaşımdayım, başlık benim moralimi bozdu, şu an yaşlı ve bitkin hissediyorum.
Bu işin şakası tabii.
Şaka olmayan kısma gelirsem..
Abi boşver gelecek vaat eden öğrenci filan olmayı. 24 yaşına bile girmemişsin. Sen şu an gelecek vaat eden bir bireysin. Önce eğer fiziksel sorunlar da devam ediyorsa, sağlığını geri kazanmaya odaklan. Planlar yapmak güzel şey, fakat adım adım gitmek lazım. Bu aşamayı geçtikten sonra, eğer bölümü sevmediğinden eminsen, bu şekilde bir yere varamayacağını da gördüysen, o adımı atarsın.
Farkındalık sahibi biri gibi konuşuyorsun. Kendi yaşadıklarına yabancı değilsin en azından. Büsbütün kendi gerçekliğinden kopmuş olsan, durum çok daha kötü olurdu. Şu andaki durumun biraz panikle ilgili. Şöyle düşün. Bir gemi kaptanısın. Gemide bazı çatlaklar tespit ettin. Bu çatlakları onarmaya çalıştın, fakat durum iyiye gitmedi, hatta yenileri ortaya çıktı. Bunun üzerine muhakeme yaptın. Başka bazı çatlakların da ortaya çıkacağını, geminin su alacağını ve en sonunda da batacağını hesapladın. Şu anda yaşadığın panik, biraz bunu andırıyor. Buradaki tek sorun, bu hesaplamaları biraz fazla ileri götürmüş olman. Yani? Yani batmaz daha o gemi, korkma. Sen kaptan olarak ayakta kalınca, gemi de yolunda devam edecek.
Neyse, iyi kafa ütüledim, zaten en iyi yaptığım iştir.
30 yaşıma geldim ya, siz gençlere biraz poz kesiyorum, ne yaparsın.
Sırf şunun için bile hayat yaşamaya değer azizim (=
